piątek, 22 listopada 2019

Peruwiański pancernik obrony wybrzeża

Każdy szanujący się kraj musi mieć swój pancernik. Z tego założenia wychodziły wszystkie co znaczniejsze kraje Ameryki Płd., zamawiając bezpośrednio przed PWS w Europie i Stanach Zjednoczonych dość liczne drednoty. Nie było wśród nich Peru, co niniejszym postem nadrabiam;) Założyłem, że kraju tego nie będzie stać na pełnoskalowego drednota. Uwzględniając mizerię peruwiańskiej floty, a zatem także finansów tego państwa, limit wielkości okrętu ustaliłem na około 10.000 ton, z możliwością lekkiego przekroczenia. W tych warunkach da się skonstruować albo dość szybki ale lekko opancerzony krążownik z niespecjalnie imponującym uzbrojeniem, albo wolny, ale ciężko uzbrojony okręt obrony wybrzeża, z wyraźną przewagą aspektów ofensywnych (kaliber dział) nad defensywnymi (grubość i skala opancerzenia). Biorąc pod uwagę rzeczywiste skłonności występujące w regionie (jak również własne upodobania;)),  zdecydowałem się na to drugie. Efekt zamieszczam poniżej. Rysunek został zainspirowany szkicem okrętu z zupełnie innej historii alternatywnej, przedstawionym na stronie: http://alternathistory.com/bronenosets-nanosit-otvetnyj-udar/ Przy okazji symulacji wyszło, że podana tam wyporność dla tak skonfigurowanej jednostki jest nierealna - mnie podane parametry udało się zmieścić dopiero na ponad 12.000 ton...







Aguirre, peruvian coastal battleship laid down 1913 (Engine 1914)

Displacement:
    11 193 t light; 11 926 t standard; 12 289 t normal; 12 580 t full load

Dimensions: Length overall / water x beam x draught
    440,45 ft / 439,47 ft x 64,96 ft (Bulges 75,33 ft) x 22,83 ft (normal load)
    134,25 m / 133,95 m x 19,80 m (Bulges 22,96 m)  x 6,96 m

Armament:
      4 - 15,00" / 381 mm guns (2x2 guns), 1 687,50lbs / 765,44kg shells, 1912 Model
      Breech loading guns in turrets (on barbettes)
      on centreline ends, evenly spread
      2 - 15,00" / 381 mm guns (1x2 guns), 1 687,50lbs / 765,44kg shells, 1912 Model
      Breech loading guns in a turret (on a barbette)
      on centreline amidships
      8 - 4,72" / 120 mm guns in single mounts, 52,72lbs / 23,91kg shells, 1908 Model
      Quick firing guns in casemate mounts
      on side, evenly spread
      6 - 2,99" / 76,0 mm guns in single mounts, 13,39lbs / 6,07kg shells, 1910 Model
      Anti-aircraft guns in deck mounts
      on side ends, evenly spread, 2 raised mounts - superfiring
    Weight of broadside 10 627 lbs / 4 820 kg
    Shells per gun, main battery: 80

Armour:
   - Belts:        Width (max)    Length (avg)        Height (avg)
    Main:    7,99" / 203 mm    223,29 ft / 68,06 m    7,51 ft / 2,29 m
    Ends:    Unarmoured
    Upper:    4,49" / 114 mm    185,99 ft / 56,69 m    8,99 ft / 2,74 m
      Main Belt covers 78% of normal length
      Main belt does not fully cover magazines and engineering spaces

   - Torpedo Bulkhead and Bulges:
        1,46" / 37 mm    223,29 ft / 68,06 m    22,57 ft / 6,88 m

   - Gun armour:    Face (max)    Other gunhouse (avg)    Barbette/hoist (max)
    Main:    9,02" / 229 mm    7,01" / 178 mm        7,99" / 203 mm
    2nd:    9,02" / 229 mm    7,01" / 178 mm        7,99" / 203 mm
    3rd:    4,49" / 114 mm          -                  -

   - Armour deck: 1,77" / 45 mm, Conning tower: 9,21" / 234 mm

Machinery:
    Oil fired boilers, steam turbines,
    Geared drive, 2 shafts, 22 107 shp / 16 492 Kw = 21,00 kts
    Range 4 000nm at 10,00 kts
    Bunker at max displacement = 653 tons

Complement:
    583 - 758

Cost:
    £1,775 million / $7,099 million

Distribution of weights at normal displacement:
    Armament: 1 328 tons, 10,8%
    Armour: 3 223 tons, 26,2%
       - Belts: 978 tons, 8,0%
       - Torpedo bulkhead: 272 tons, 2,2%
       - Armament: 1 203 tons, 9,8%
       - Armour Deck: 665 tons, 5,4%
       - Conning Tower: 106 tons, 0,9%
    Machinery: 852 tons, 6,9%
    Hull, fittings & equipment: 5 790 tons, 47,1%
    Fuel, ammunition & stores: 1 096 tons, 8,9%
    Miscellaneous weights: 0 tons, 0,0%

Overall survivability and seakeeping ability:
    Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
      9 999 lbs / 4 536 Kg = 5,9 x 15,0 " / 381 mm shells or 2,0 torpedoes
    Stability (Unstable if below 1.00): 1,08
    Metacentric height 3,0 ft / 0,9 m
    Roll period: 18,2 seconds
    Steadiness    - As gun platform (Average = 50 %): 49 %
            - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,81
    Seaboat quality  (Average = 1.00): 0,96

Hull form characteristics:
    Hull has a flush deck
    Block coefficient: 0,569
    Length to Beam Ratio: 5,83 : 1
    'Natural speed' for length: 20,96 kts
    Power going to wave formation at top speed: 51 %
    Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 50
    Bow angle (Positive = bow angles forward): -12,00 degrees
    Stern overhang: 0,98 ft / 0,30 m
    Freeboard (% = measuring location as a percentage of overall length):
       - Stem:        16,47 ft / 5,02 m
       - Forecastle (20%):    13,98 ft / 4,26 m
       - Mid (50%):        12,96 ft / 3,95 m
       - Quarterdeck (21%):    13,98 ft / 4,26 m
       - Stern:        15,94 ft / 4,86 m
       - Average freeboard:    14,08 ft / 4,29 m
    Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:
    Space    - Hull below water (magazines/engines, low = better): 147,5%
        - Above water (accommodation/working, high = better): 89,2%
    Waterplane Area: 20 282 Square feet or 1 884 Square metres
    Displacement factor (Displacement / loading): 79%
    Structure weight / hull surface area: 189 lbs/sq ft or 924 Kg/sq metre
    Hull strength (Relative):
        - Cross-sectional: 0,93
        - Longitudinal: 1,80
        - Overall: 1,00
    Hull space for machinery, storage, compartmentation is cramped
    Room for accommodation and workspaces is cramped
    Poor seaboat, wet and uncomfortable, reduced performance in heavy weather

26 komentarzy:

  1. Ciekawy, ale i bardzo kontrowersyjny projekt. Imponujące uzbrojenie i słabiutkie opancerzenie przy całkiem sporej prędkości. Moje postulaty byłyby następujące:
    1) opancerzenie burt 229 mm,
    2) opancerzenie pokładu 76 mm,
    3) redukcja prędkości nawet do poziomu 15 węzłów (i tak jest to tylko pancernik obrony wybrzeża o bardzo słabej dzielności morskiej),
    4) 6 armat przeciwlotniczych 76 mm to kompletny przerost formy nad treścią w 1914 r.; wystarczą mu 2 działa tego rodzaju, przy jednoczesnym zwiększeniu liczby armat 120 mm do 10,
    5) jako jednostka napędowa jednak tłokowa maszyna parowa, prosta i nieskomplikowana w obsłudze; turbiny parowe z przekładniami zdecydowanie wyprzedzają epokę roku 1914!
    ŁK

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ogólnie dziwny okręt, ale do specyfiki ówczesnej Ameryki Południowej pasuje.
      Tłokowa maszyna parowa mniejszej mocy zmniejszyłaby znacznie koszty utrzymania tego okrętu i pozwoliła zwiększyć opancerzenie, za to spora odporność na torpedy.

      Usuń
    2. Ta tłokowa maszyna parowa jest jeszcze wskazana z uwagi na ogólnie dość niski poziom kultury technicznej w kraju "drugorzędnej" rangi, jakim było ówcześnie, w Ameryce Południowej, Peru.
      ŁK

      Usuń
    3. Właśnie w tym rzecz. Peru miało już pewną liczbę statków i okrętów napędzanych tłokowymi maszynami parowymi, więc miało odpowiednie dla nich wyposażenie warsztatowe i inżynierów, techników, robotnikjów, którzy się na tym znali. Obsługa nowoczesnych turbin parowych wymagałaby sprowadzenia specjalistów i maszyn zza granicy, więc byłaby znacznie droższa niż dla państw, które już były z turbinami obeznane.

      Usuń
  2. Uzbrojenie przeciwlotnicze można uznać za odpowiednie na chwilę faktycznego odbioru przez Peru — zapewne okręt zostałby zarekwirowany przez Royal Navy i posłużył jako ciężki monitor.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Engine 1914" oznacza, że okręt byłby gotowy do służby pod koniec 1914 roku lub na początku 1915, więc zostałby zarekwirowany przynajmniej na czas wojny. Duża siła ognia i odporność podwodnej części kadłuba (monitor ma dużą szansę spotkać się z okrętami torpedowymi lub minami). Jednak jak na monitor stylu brytyjskiego jest za duży, zwłaszcza zanurzenie ma ponad dwa razy większe.

      Usuń
    2. Można wyobrazić sobie, zwłaszcza po zamontowaniu "bąbli" służbę tego okrętu w RN, w charakterze supermonitora. Nie zmienia to stanu rzeczy, że uzbrojenie przeciwlotnicze ma niepotrzebnie "przerośnięte". Nawet na rok 1915. Jeśli okręt zostałby zarekwirowany bezpośrednio po wybuchu PWS i wcielony do służby we flocie brytyjskiej w początku 1915 r., to wzmocnienie jego potencjału defensywnego stanowi conditio sine qua non. Myślę, że i Brytyjczycy nie byliby zachwyceni wtedy turbinowym napędem okrętu i zamieniliby go, przed wcieleniem do swojej floty na tłokowo-parowy lub dieslowski (to ostatnie wydaje się raczej mało prawdopodobne).
      ŁK

      Usuń
    3. PS. Mam tu na myśli bardziej rozbudowane "bąble", z wykorzystaniem doświadczeń wojennych "prawdziwych" monitorów.
      ŁK

      Usuń
    4. Myślę, że Brytyjczycy chcieliby jak najszybciej wprowadzić ten okręt do służby, więc nie ruszyliby siłowni. Potencjał defensywny też pozostałby bez zmian. Jego zwiększenie byłoby czasochłonne i niepotrzebne, wobec planowanej roli. Jak na monitor pancerz jest niezły.
      Skoro okręt ma brytyjskie kalibry i ogólnie brytyjskie wyposażenie, wystarczyłoby zmienić oznaczenia z hiszpańskich na angielskie.

      Usuń
    5. Jeśli rozważamy rekwizycję spowodowaną wybuchem wojny, to masz bezwzględnie rację. Myślę zresztą, że jedynie wojna mogła wzbudzić zainteresowanie Brytyjczyków tym okrętem. Podobnie, jak w realu miało to miejsce z parą norweskich pancerników obrony wybrzeża (tam ograniczyli się do zestandaryzowania kalibrów dział i montażu "bąbli", pozostawiając archaiczną dla nich węglową siłownię z tłokowymi maszynami parowymi).
      ŁK

      Usuń
  3. Gdyby okręt miał powstać w latach 20-30 tych, można by było pokusić się o 2x3 zamiast 3x2 ,uzyskane oszczędności przeznaczyć na poprawę szybkości . IDSM.

    OdpowiedzUsuń
  4. Teoretycznie dało by się zamienić te 6 w. na 30 mm pancerza pokładowego, ale tutaj to raczej nie wchodzi w grę. Okręt, jakkolwiek nominalnie (ze względu na rozmiary) przypisać można do podklasy POW, to jednak ma być dla Peru substytutem "normalnego" pancernika. Państwo to nie ma urozmaiconej linii brzegowej (jak np. państwa skandynawskie), które umożliwiało by użycie POW-a w sposób typowy dla tej klasy, tj. jako stacjonarnej baterii broniącej wybranego odcinka wybrzeża. Siłą rzeczy, okręt będzie musiał uczestniczyć w boju manewrowym, a w tej sytuacji schodzenie (u progu PWS!) nawet poniżej standardów właściwych predrednotom uważam za zbyt daleko idący kompromis.
    Co do służby w Royal Navy - uważam że jest jak najbardziej możliwa. Na początku wojny nie miała ona monitorów ze znacznie mniejszym zanurzeniem, więc mogła by się na ten okręt skusić. Zanurzenie można by próbować zmniejszyć przez powiększenie bąbli, które dodatkowo przez regulację ilości wody mogły by umożliwiać zmianę przechyłu jednostki, a zatem zwiększenie kąta podniesienia dział strzelających na burtę i tym samym ich zasięgu. czyli de facto to, co zrobiono z pancernikiem Redoutable (ex-Revenge).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z uwagi na bardzo słabe opancerzenie problemem dla tego okrętu może być nawet konfrontacja z klasycznym predrednotem z początków XX wieku. Jest wrażliwy nawet na ostrzał armat 8 - 10", zwłaszcza na krótszych dystansach boju. No, chyba, że założymy wyjątkowy poziom wyszkolenia peruwiańskich artylerzystów. :) Kolejny problem to słabiutka dzielność morska pancernika, która stawia pod znakiem zapytania użycie okrętu na pełnym oceanie. Moim zdaniem koncept całkowicie chybiony...
      ŁK

      Usuń
  5. Co do wież trójdziałowych - na tej szerokości okręcie (po pokładzie poniżej 20 m) raczej kiepsko to widzę. tzn. pewnie by się dało, ale barbety by chyba dotykały burt.

    OdpowiedzUsuń
  6. Wypisz, wymaluj Drednot dla ubogich...
    Można prosić wersję dla "późnych" lat trzydziessss.. ah no tak..
    nvm była podobna koncepcja, tylko spawana, ale mniejsze działa i na dieslach..ah i cienkim pancerzem..
    Chociaż z drugiej strony...;)
    Kpt.G

    OdpowiedzUsuń
  7. Idea zbudowania pancernika będącego w jakimś sensie „super pre drednotem” i to podwójnie – pod względem kalibru dział głównych jak i liczby wież jest bardzo interesująca. Z kolei kształt kadłuba (niski na dziobie i rufie) z góry deklasuje okręt, jako przybrzeżny.
    Mam jednak dwa problemy z tym okrętem.
    1. Śródokręcie liczone, jako odległość od końca barbety nr 1 do początku barbety nr 3 (pomniejszone o długość barbety numer 2) jest bardzo krótkie – zaledwie nieco ponad 50m. Dla podobnej mocy napędu np. typ Nassau wymagał znacznie więcej miejsca. Dlatego wydaje mi się, że na tym okręcie bardziej realistyczne byłoby zaprojektowanie znacznie mniejszej siłowni.
    2. W opisie wieże 15’’ są ustawione na pokładzie. Jednak na rysunku widać wyraźnie, że są podniesione o 1 pokład. Dlatego bardziej by mi odpowiadało określenie ich, jako „raised”.
    3. Jak na okręt z 1913r razi mnie opalanie wyłącznie ropą, przekładnie przy turbinach i relatywnie silne uzbrojenie plot.
    4. Jest pewna niepokojąca własność programu springsharp 2. Autor tutaj zdefiniował uzbrojenie główne, jako „dwie bateria”: 2xIIx381 na końcach cytadeli oraz „druga” jako 1xIIx381 na śródokręciu. Jeśli to samo opisać, jako „jedną baterię”, czyli 3xIIx381 „distributed”, to własności okrętu nagle cudownie się poprawiają. Tym bardziej to dziwne, że masa obu opisów uzbrojenia jest taka sama.
    5. Reasumując ten sam okręt, ale z działami 381 opisanymi, jako 3xIIx381 distributed, wszystkie działa „raised”, „domyka się” pod warunkiem redukcji prędkości do 16,5w (choć nadal jest opalany ropą, co mi się wydaje nazbyt nowoczesne).
    H_Babbock

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ciszę się, że jest jeszcze ktoś, kto zgadza się z nierealnością tak wysokiej prędkości maksymalnej tego okrętu. Miom zdaniem nie pasuje ona, najzwyczajniej, do tego przybrzeżnego okrętu. A to co piszesz o właściwościach programu w punktach 4 i 5 jest, moim zdaniem, więcej niż niepokojące. Zmiana nomenklatury nie powinna, w żadnym wypadku, pociągać za sobą takich reperkusji!
      ŁK

      Usuń
  8. Świetny model, naprawdę ciekawy

    OdpowiedzUsuń
  9. Ciekawe jest to, że uzbrojenie tego statku jest tak małe

    OdpowiedzUsuń
  10. Kurde, mega dobry artykuł. Podoba mi się ten blog. Imponujące uzbrojenie miał ten statek

    OdpowiedzUsuń
  11. Wymarzony pancernik dla polski wybudowany w latach 35-38 mógłby wyglądać podobnie tylko 2x3x381,nowoczesny dziób, dodatkowy lekki pancerz emitujący wybuchy ciężkich pocisków wokół barbet i skrócony pancerz burtowy za to wzmocnienie jego i poprawienie opancerzenia pokładu. Do tego dodać maszyny 54000 KM jak od Groma /mogą być z tych czasów i o największej mocy mieszczące się w kadłubie/ ochrona przeciwtorpedowa po 4,5m całkiem niezła. Podobnie nowoczesne jak na tamte lata uzbrojenie plot. Najbardziej ciekawiła by mnie prędkość wyliczona przez program.IDSM.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dla prędkości 21 w. program wyliczył moc 22000 KM. Czyli 54000 KM dało by z pewnością ponad 25 w. Przy takiej prędkości trzeba by podwyższyć znacznie burtę, co w połaczeniu ze skróconym pancerzem i wieżami trójdziałwoymi dało by zupełnie nowy okręt.

      Usuń
  12. Dokładnie , o to mi chodziło ,odnośnie alternatywnej polskiej floty.Przy czym trzeba przyjąć wyższe wskaźniki ekonomiczne państwa , żeby to miało sens. Oraz porównać ceny wyliczane przez program z cenami francuskimi ,a lepiej angielskimi / można zrobić symulacje kosztów bez rysowania /Orzeł ,Grom ,Dragon, Illustrious, Nelson - dla poszczególnych typów/.IDSM

    OdpowiedzUsuń
  13. Ciekawe też by było porównanie cen serii pierwszej i drugiej ptaszków ,oraz przyszłej ceny w odpowiednich latach Huraganów.IDSM

    OdpowiedzUsuń