Działania na wodach Afryki wschodniej we wrześniu 1914 r.

5 września na północ od wyspy Mahe (Seszele) zespół poszukujący niemieckich krążowników w składzie: polski krążownik pancerny Piast i brytyjski Pegasus dopadły niemiecki zaopatrzeniowiec Steinmetz. Po oddaniu strzałów ostrzegawczych niemiecka jednostka zastopowała, po czym została obsadzona załogą pryzową i odesłana na Madagaskar. Od dowódcy niemieckiej jednostki uzyskano informację, iż Furst Bismarck i Prinz Eugen skierowały się na północ. Postanowiono płynąc ich śladem, zwłaszcza, że Admiralicja zawiadamiała, iż drogą przez kanał suezki idzie na wody Tanganiki wsparcie w postaci pancernika Goliath i będzie możliwość podjęcia wraz z nim działań przeciwko niemieckiemu zespołowi. Istniała też szansa, że do zespołu dołączy też polski pancernik Zygmunt Stary, jak tylko upora się z awarią maszyn.

15 września, zanim doszło do spotkania z Goliathem, na wschód od Sokotry obydwa krążowniki natknęły się na zespół niemiecki, który dysponował przygniatającą przewagą siły ognia (8x240 przeciwko 2x254). Do spotkania doszło w nocy. Po rozpoznaniu przeciwnika okręty alianckie usiłowały uchylić się od starcia, ale udało się to tylko Pegasusowi, który dał nogę korzystając z przewagi prędkości. Natomiast polski krążownik miał pecha, bowiem już pierwsze strzały oddane z niewielkiego dystansu trafiły w maszynownię i ograniczyły jego prędkość, tak że nie miał nawet szansy skorzystać ze swojej mizernej, bo ok. 1,5-węzłowej przewagi w tym zakresie. Szybko też dało znać o sobie co najmniej dobre wyszkolenie marynarzy niemieckich do walki w nocy. Kilkanaście trafień obróciło w ciągu pół godziny Piasta w płonący wrak, który następnie przewrócił się na burtę i zatonął.  Po tym zwycięstwie obydwa niemieckie okręty odeszły na wschód i kontynuowały swoją korsarską działalność m.in. na wodach Indii Holenderskich, Australii i Morza Południowochińskiego.