Działania flot na Bałtyku we wrześniu 1914 r.

Poniżej przedstawiam działania flot na Morzu Bałtyckim we wrześniu 1914 r., mające miejsce po akcji która zakończyła się zniszczeniem krążownika Magdeburg

W dniach 10-11 września przeprowadzono pierwszą ofensywną akcję polsko-rosyjską. Krążowniki pancerne Admirał Makarow, Rossija i Gromoboj i polski stawiacz min Hades ubezpieczane przez 4 polskie drednoty i siły lekkie postawiły ofensywną zagrodę minową liczącą 600 min położoną w połowie odległości między Łebą a Karlskroną. Ogniem artylerii zatopiono mały niszczyciel T 91 (ex-S 91), znajdujący się w tym rejonie na dozorze.

13 września okręt podwodny Mątwa zatrzymał na północ od Rugii duży (4500 BRT) frachtowiec duński idący z ładunkiem saletry chilijskiej. Wobec pojawienia się na horyzoncie dymów niezidentyfikowanych okrętów wojennych statek storpedowano.

14 września w odpowiedzi na ofensywny rajd polsko-rosyjski niemieckie dowództwo postanowiło przeprowadzić demonstracyjną akcję na środkowym Bałtyku. Do jej przeprowadzenia wyznaczono 2 i 4 eskadrę okrętów liniowych (łącznie 14 predrednotów typów Wittelsbach, Braunschweig i Deutschland) oraz  1, 2 i 3 grupę rozpoznawczą (łącznie 7 krążowników liniowych i 6 pancernych). Wobec zdecydowanej przewagi sił niemieckich główne siły floty polskiej nie podjęły przeciwdziałania i pozostały w bazach. W tej sytuacji Niemcy ograniczyli się do ostrzelania wraku Magdeburga, który został całkowicie zniszczony.

Aby w przyszłości utrudnić podobne rajdy floty niemieckiej, 17 września  polskie stawiacze min Admirał Lesowski, Admirał Wojewódzki, Hades i krążownik minowy Uran, wsparte ponownie przez Gromoboja i Rossiję oraz stawiacze min Amur i Jenisiej postawiły dużą (2150 min) zagrodę między południowym skrajem Gotlandii a Lipawą.

23-24 września Niemcy postanowili przeprowadzić desant na północ od Windawy mający być w istocie bardziej akcję demonstracyjną niż próbą zajęcia wybrzeża Kurlandii. Do akcji wyznaczono te same jednostki co do akcji z 14 września, wzmocnione dodatkowo 5 eskadrą (6 predrednotów typu Kaiser Friedrich III). Oddziały desantowe w sile brygady piechoty załadowano na 10 transportowców. Do lądowania ostatecznie nie doszło wskutek fatalnej pogody. Dodatkowo na niedawno postawionych minach zatonęły dwa pomocnicze trałowce (zmobilizowane trawlery) a uszkodzony został krążownik pancerny Stosch. Kiedy jeszcze otrzymano informacje o wyjściu polskich okrętów podwodnych z baz oraz o wdarciu się brytyjskich eskadr pancerników na Bałtyk (co oczywiście było nieprawdą), wlk. adm. Henryk ks. Pruski dał sygnał do odwrotu. W trakcie odwrotu flota niemiecka została zaatakowana torpedami przez okręt podwodny Trewal, niestety bezskutecznie.

29 września dowództwo zdecydowało się na śmiałą akcję minowania niemal w samym środku Zatoki Gdańskiej, na szlaku żeglugowym z Piławy i Królewca. Na pokładzie krążownika Władysław Łokietek zainstalowano, wzorem rosyjskich krążowników pancernych, zaimprowizowane tory minowe dla 80 min. Kolejnych 50 zabrał rosyjski niszczyciel Nowik. Okręty podeszły na maksymalnej prędkości pod osłoną nocy. Niestety sztormowa pogoda uniemożliwiła małemu Nowikowi stawianie min wskutek dużych przechyłów.   Lepiej poradził sobie dużo większy polski krążownik, który postawił swoje miny w zadanym miejscu, u wejścia do zatoki ok. 15 Mm na północny wschód do Helu. W następnych dniach zatonęły na nich 2 statki niemieckie idące do i z Piławy.