środa, 3 kwietnia 2024

Alternatywne krążowniki typu Taksin

Przy okazji dyskusji nad małym krążownikiem chińskim (post z 8 listopada 2022 r.), padła propozycja budowy go na eksport m.in. dla Syjamu. Postanowiłem projekt trochę przerobić i oto efekt. Okręt został powiększony, dostał piątą wieżę (ma teraz układ niczym japońskie krążowniki ciężkie) i jest nieco szybszy od protoplasty. Nazwy nie są przypadkowe – bowiem traktuję ten typ jako alternatywę dla typu Taksin budowanego we Włoszech. Od tamtych okrętów „moje” krążowniki są mniejsze, ciut lżej opancerzone, nie przewidziałem w nich ubocznych funkcji transportowych, ale za to są nieco szybsze i mają większą siłę ognia. Nieskromnie też stwierdzę, że są ładniejsze;) Myślę, że to interesująca propozycja.  








Taksin, siamese light cruiser laid down 1937 (Engine 1938)

Displacement:
    4 001 t light; 4 214 t standard; 4 540 t normal; 4 800 t full load

Dimensions: Length overall / water x beam x draught
    461,82 ft / 455,97 ft x 45,54 ft x 15,62 ft (normal load)
    140,76 m / 138,98 m x 13,88 m  x 4,76 m

Armament:
      10 - 5,51" / 140 mm guns (5x2 guns), 83,72lbs / 37,97kg shells, 1914 Model
      Quick firing guns in deck mounts with hoists
      on centreline ends, majority forward, 2 raised mounts - superfiring
      4 - 2,99" / 76,0 mm guns in single mounts, 13,39lbs / 6,07kg shells, 1928 Model
      Anti-aircraft guns in deck mounts
      on side, all amidships, all raised mounts - superfiring
      6 - 0,98" / 25,0 mm guns (2x3 guns), 0,48lbs / 0,22kg shells, 1935 Model
      Anti-aircraft guns in deck mounts
      on centreline ends, evenly spread
      4 - 0,98" / 25,0 mm guns in single mounts, 0,48lbs / 0,22kg shells, 1935 Model
      Anti-aircraft guns in deck mounts
      on side, all amidships, all raised mounts - superfiring
    Weight of broadside 896 lbs / 406 kg
    Shells per gun, main battery: 240
    6 - 21,0" / 533 mm above water torpedoes

Armour:
   - Belts:        Width (max)    Length (avg)        Height (avg)
    Main:    2,01" / 51 mm    158,07 ft / 48,18 m    17,75 ft / 5,41 m
    Ends:    0,98" / 25 mm    152,07 ft / 46,35 m    4,79 ft / 1,46 m
      145,83 ft / 44,45 m Unarmoured ends
      Main Belt covers 53% of normal length
      Main belt does not fully cover magazines and engineering spaces

   - Torpedo Bulkhead:
        0,71" / 18 mm    310,14 ft / 94,53 m    16,01 ft / 4,88 m

   - Gun armour:    Face (max)    Other gunhouse (avg)    Barbette/hoist (max)
    Main:    0,98" / 25 mm    0,98" / 25 mm        0,98" / 25 mm

   - Armour deck: 0,98" / 25 mm, Conning tower: 2,99" / 76 mm

Machinery:
    Oil fired boilers, steam turbines,
    Geared drive, 2 shafts, 47 408 shp / 35 366 Kw = 30,50 kts
    Range 5 000nm at 14,00 kts
    Bunker at max displacement = 586 tons

Complement:
    276 - 359

Cost:
    £2,268 million / $9,072 million

Distribution of weights at normal displacement:
    Armament: 112 tons, 2,5%
    Armour: 727 tons, 16,0%
       - Belts: 290 tons, 6,4%
       - Torpedo bulkhead: 130 tons, 2,9%
       - Armament: 40 tons, 0,9%
       - Armour Deck: 250 tons, 5,5%
       - Conning Tower: 18 tons, 0,4%
    Machinery: 1 298 tons, 28,6%
    Hull, fittings & equipment: 1 818 tons, 40,1%
    Fuel, ammunition & stores: 539 tons, 11,9%
    Miscellaneous weights: 45 tons, 1,0%

Overall survivability and seakeeping ability:
    Survivability (Non-critical penetrating hits needed to sink ship):
      4 503 lbs / 2 042 Kg = 53,8 x 5,5 " / 140 mm shells or 1,0 torpedoes
    Stability (Unstable if below 1.00): 1,26
    Metacentric height 2,3 ft / 0,7 m
    Roll period: 12,5 seconds
    Steadiness    - As gun platform (Average = 50 %): 44 %
            - Recoil effect (Restricted arc if above 1.00): 0,46
    Seaboat quality  (Average = 1.00): 0,77

Hull form characteristics:
    Hull has a flush deck
    Block coefficient: 0,490
    Length to Beam Ratio: 10,01 : 1
    'Natural speed' for length: 21,35 kts
    Power going to wave formation at top speed: 60 %
    Trim (Max stability = 0, Max steadiness = 100): 50
    Bow angle (Positive = bow angles forward): 12,00 degrees
    Stern overhang: 1,51 ft / 0,46 m
    Freeboard (% = measuring location as a percentage of overall length):
       - Stem:        20,44 ft / 6,23 m
       - Forecastle (16%):    15,45 ft / 4,71 m
       - Mid (50%):        14,96 ft / 4,56 m
       - Quarterdeck (18%):    14,96 ft / 4,56 m
       - Stern:        13,98 ft / 4,26 m
       - Average freeboard:    15,36 ft / 4,68 m
    Ship tends to be wet forward

Ship space, strength and comments:
    Space    - Hull below water (magazines/engines, low = better): 203,5%
        - Above water (accommodation/working, high = better): 114,4%
    Waterplane Area: 13 710 Square feet or 1 274 Square metres
    Displacement factor (Displacement / loading): 106%
    Structure weight / hull surface area: 81 lbs/sq ft or 396 Kg/sq metre
    Hull strength (Relative):
        - Cross-sectional: 0,97
        - Longitudinal: 1,35
        - Overall: 1,00
    Hull space for machinery, storage, compartmentation is extremely poor
    Room for accommodation and workspaces is adequate
    Poor seaboat, wet and uncomfortable, reduced performance in heavy weather

1 seaplane
2 depth charge throwers

Taksin (1938)
Naresuan (1939)

25 komentarzy:

  1. Przyjemny dla oka widok, chociaż... Sądzę, że budowane w tym czasie okręty miałyby układ wież na dziobie zbliżony raczej do typu Mogami, a nie starszych CA, ponieważ dawał on dwie korzyści.
    1. Pozwalał na zwiększenie siły ognia w kierunku dziobu;
    2. Dawał większą kubaturę nadbudówek, które pozostawały w zwartym układzie.
    Moją wątpliwość wzbudza układ dalocelowników AG na wieży dowodzenia. Nie kojarzę dwóch takich urządzeń na japońskich krążownikach, a Ty je wstawiłeś. Brakuje mi natomiast dalocelowników plot, które powinny być po bokach wspomnianej wieży. Można to zrzucić na karb eksportu i życzeń klienta, ale dla japońskich projektów jest nietypowe.
    Na koniec dodam, że podobają mi się sylwetki nr 4 i 5 pomimo tego, że są w gładkim malowaniu.
    Peperon

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przyznaję rację Twoim argumentom co do rozkładu artylerii. Natomiast rozmieszczając ją sugerowałem się innym projektem japońskim dla Chin, gdzie cała artyleria na dziobie została jednak ustawiona w piramidkę: https://forum.warthunder.com/t/icn-rocn-plan-general-discussion/665/8
      Co do rozkładu dalocelowników, to rysunek powstał na bazie szkiców wspomnianego krążownika dla Chin, gdzie były 2 dalocelowniki na nadbudówce dziobowej, w osi symetrii okrętu. Możliwe, że jeden z nich miał być dla art. plot.
      dV

      Usuń
    2. Twoje wyjaśnienie trochę zmienia sytuację, ale mimo wszystko trzymałbym się oryginalnych japońskich wersji. Ale w sumie jest w porządku.
      Peperon

      Usuń
  2. Bardzo interesująca propozycja. Okręt ciekawszy d oryginalnego konceptu realizowanego w Italii.
    ŁK

    OdpowiedzUsuń
  3. W tym przypadku znika już problem z OPL wskazywany w pierwotnej wersji. Do przedstawionej trudno mieć zastrzeżenia. W ogóle okręty mogłyby być ciekawe jako baza do opracowania wersji w postaci krążownika przeciwlotniczego już dla Połączonej Floty — 10 dział DP 127 mm, więcej 25 mm w miejsce zbędnych wtedy 76 mm i powstaje ciekawy odpowiednik typu „Dido”.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Słuszna uwaga. Koncept zaproponowany przez dV jest doskonałym punktem wyjścia do projektu japońskiego krążownika przeciwlotniczego. Osobiście, od schyłku 1942 r., widziałbym (jako uzbrojenia głównego) zdwojone armaty 100 mm L/65, których balistyka umożliwiała skuteczny ogień na pułapie przekraczającym 11000 m, przy szybkostrzelności przekraczającej 15 rpm.
      ŁK

      Usuń
    2. Ciekawy pomysł. Był już kiedyś krążownik plot dla Japonii wg realnie istniejącego projektu, ale co szkodzi opracować alternatywę. A nawet dwie - jedna z działami 127 mm, drugą ze 100 mm. Te drugie były produkowane już bodaj od 1940 r., więc teoretycznie mogły by trafić na pokład krążownik plot. nawet nie tak późno. Oczywiście, o ile by produkcja byłą na tyle masowa, że nie trzeba by czekać, aż w pierwszej kolejności dostaną je inne okręty. To, mam wrażenie, mógłby być największy problem.
      dV

      Usuń
    3. Dwa podtypy różniące się typem zastosowanych dział DP byłyby jak najbardziej do wyobrażenia, zresztą też przez analogię do „Dido”.

      Usuń
    4. Nie widzę problemu żeby narysować 2 warianty :)
      dV

      Usuń
    5. Setki będziesz rysował w wieżach a'la Yamato, czy z maskami jak na Oyodo ?
      Peperon

      Usuń
    6. Jeszcze się nie zastanawiałem, jestem otwarty na sugestie;) najbardziej podobają mi się stanowiska z Akizuki, ale zobaczymy.
      dV

      Usuń
    7. Problem w tym, ze były bardzo duże.
      Peperon

      Usuń
    8. Ale skoro na Aklizuki weszły 4 szt., to tu chyba 5 (zakładam wymianę w proporcji 1 do 1) nie powinno stanowić problemu? Wstępna przymiarka "rysunkowa" wskazuje, że nie powinno być większego kłopotu z ich pomieszczeniem na tym kadłubie.
      dV

      Usuń
    9. Prawdę mówiąc, to stanowiska wieżowe dział 127 mm z Yamato były zgrabniejsze.
      Peperon

      Usuń
  4. Zgadzam się z Kolegą Jasta, że trudno mieć zastrzeżenia, ale... coś mi się nie zgadza. Typy „Nagara” czy „Sendai” mając 1000 t standard więcej przy porównywalnym opancerzeniu były uzbrojone tylko w siedem pojedynczych 140. Do tego (ponoć) rozwijały 35 - 36 w. A mniejszy o 1000 ton „Tenryu” miał tylko 4 x 140 (analogiczne opancerzenie i 33 w). No i powstały znacznie wcześniej, a z upływem lat wyporność budowanych jednostek, chociażby w relacji do uzbrojenia, jednak relatywnie rosła. Tak więc dziesięć dział takiego kalibru (fakt, niezbyt imponujący, ale jednak swoje waży) plus – powiedzmy – średnie opancerzenie i przyzwoita prędkość wydają mi się mało realne przy tak skromnej wyporności i specyfice japońskiego budownictwa.
    W kwestii malowania wybieram dwa ostatnie – groźnie się prezentują.
    Aleksander

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kluczowa jest właśnie ta prędkość, we wspomnianych okrętach znacznie wyższa niż 30 w. okrętów Syjamskich. W dodatku osiągnięta znacznie wcześniej, zatem przy niższym poziomie technologicznym, co przekłada się wymiernie na cięższe maszyny. Tenryu to okręt wręcz o 20 lat starszy, co jest różnicą znaczącą. Żeby nie być gołosłownym - symulacja wskazuje, że przy zastosowaniu silników z 1918 r. Taksin wyciągnąłby jakieś 28 w.
      dV

      Usuń
  5. Okręt wizualnie bardzo ładny, ale tak przeciążony uzbrojeniem, ze aż się zastanawiam, jak to Springsharp zniósł. Z komunikatów ostrzegawczych widać, że poświęcono właściwości morskie, a i zasięg. Gdyby - jak w chińskim projekcie sprzed 2 lat - usunąć dodaną wieżę, to przy zachowaniu wyporności byłoby mniej problemów z użyciem głównego uzbrojenia przy gorszej pogodzie, a może i zasięg by się powiększył. Pozostałby jednak problem taki, że potencjalni przeciwnicy tej samej klasy byliby silniejsi, a z siłownia tej mocy byłoby mu ciężko oderwać się od przeciwnika. By stać się pełnowartościowym krążownikiem, zdolnym do efektywnego pełnienia np funkcji korsarskich, okręt powinien "urosnąć", co najmniej 1.5 tys. ton, dysponując większym zasięgiem, a także prędkością. W przedstawionej postaci nadawałby się do pokazywania bandery oraz wsparcia posiadanych przez flotę Syjamu 2 małych pancerników obrony wybrzeża, co notabene w historycznych realiach mogłoby się w konfrontacji z francuskimi silami kolonialnymi przydać. Ale i wtedy wersja "odchudzona" o 2 armaty, ale o lepszych właściwościach morskich (stwarzających artylerzystom bardziej komfortowe warunki pracy) poradziłaby sobie lepiej.
    KK

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Istotnie, takie były kompromisy, które zostały poczynione. Wydaje się jednak, że było by to uzasadnione w przypadku specyficznego klienta, jakim był Syjam, nie potrzebujący okrętów o charakterystykach oceanicznych, a budujący flotę raczej do obrony wybrzeża. Przy tym założeniu, takie krążowniki wydają się cennym uzupełnieniem okrętów stricte obrony wybrzeża, takich jak :POW typu Sri Ayuthia czy ich alternatywnych wersji jakie kiedyś prezentowałem (okręty z 8x203). Myślę, że we współdziałaniu z nimi 2 Taksiny każdemu przeciwnikowi sprawiły by spore kłopoty, a często przywoływana bitwa pod Ko Chang na pewno nie wyglądała by tak, jak w rzeczywistości.
      dV

      Usuń
    2. Słusznie! Jeśli ma być realistycznie, to w przedstawianych propozycjach okrętów alternatywnych muszą się również pojawiać te, które są "wet and uncomfortable"! :)
      ŁK

      Usuń
    3. Gdyby tylko celnie strzelały, to były w stanie rozwalić francuski krążownik bez Thoumburi...
      Peperon

      Usuń
    4. W tym celnym strzelaniu sęk — w istocie największym problemem w starciach takich nowych flot ze starymi i doświadczonymi w sztuce była nie tyle charakterystyka samego sprzętu, co poziom wyszkolenia i dowodzenia. O ile samych marynarzy do wypełniania funkcji dawało się wyszkolić w miarę łatwo, o tyle uzyskanie sprawnego dowodzenia okrętem było trudne, nie mówiąc już o sztuce dowodzenia całym zespołem.

      Usuń
    5. Problem w tym, że poziom wyszkolenia całkowicie wymyka sie symulacjom w springsharpie. Niestety, trzeba się liczyć z tym, że nie byłby najwyższy, dlatego tak ostrożnie wypowiedziałem się co do alternatywnej bitwy pod Ko Chang. Oczywiście, dobrze wyszkoleni marynarze syjamscy rozstrzelali by La Motte'a zapewne bez większych problemów.
      dV

      Usuń
    6. Trzeba uznać, że nominalnie krążowniki syjamskie miałyby zdecydowaną przewagę. A że przełożenie parametrów nominalnych na wynik walki nie jest proste, to już nie wina Springsharpa.

      Usuń
    7. Jasne, że w springsharpie nie da się zasymulować poziomu wyszkolenia załogi - symuluje on jedynie parametry techniczne. Ale jednak istnieje związek pomiędzy jakością pracy załóg a warunkami tejże pracy. Jeśli okręt bardzo kołysze, a stanowiska armat są zalewane przy nieco większej fali (lub prędkości) to celnego ognia nie będzie.
      KK

      Usuń